Nasza firma specjalizuje się w produkcji wysokiej klasy, odpornych na uszkodzenia mechaniczne opakowań, do których produkcji wykorzystujemy jedną z dwóch tektur:
- tekturę litą (klasyczną),
- tekturę falistą.
Na tekturę falistą składają się zewnętrzne, gładkie oraz wewnętrzne, faliste arkusze papieru. Jej kształt oraz ostateczna forma zależy od indywidualnych oczekiwań Klienta. W sprzedaży występuje także tektura z wysoką oraz niską falą; niska fala wykazuje ponadprzeciętną odporność na uderzenia, przebicia oraz zgniatanie płaskie, tzw. FCT.
Dlaczego akurat opakowania z tektury falistej?
Ze względu na swoją charakterystyczną budowę, tektura falista charakteryzuje się wysoką sprężystością oraz sztywnością, a co za tym idzie – gwarantuje bardziej skuteczną ochronę w porównaniu do tradycyjnej tektury litej.
Aspekty techniczne opakowań z tektury falistej
Opakowania z tektury falistej możemy podzielić ze względu na wysokość fali:
- Tektura falista klasy E Klasa E oznacza, że fala w opakowaniu z tektury falistej ma wysokość w zakresie od 1,1 do 1,7 milimetrów. Wykorzystuje się ją przede wszystkim do produkcji pudełek do pakowania żywności oraz urządzeń elektronicznych.
- Tektura falista klasy B Ze względu na podwyższoną odporność na zgniatanie, tekturę falistą klasy B stosuje się do produkcji opakowań do zastosowań w sektorze przemysłowym – przede wszystkim ochronnych kątowników i przekładek.
- Tektura falista klasy C Tektura falista C ma szerokość do 3,7 mm, dzięki czemu doskonale sprawdza się, jako podstawowy materiał do produkcji opakowań na przedmioty wielkogabarytowe, w tym m.in. meble, produkty wykonane ze szkła oraz wiele pozostałych.
- Tektura falista klasy BE [inaczej także: tektura mieszana] BE to tekstura klasy mieszanej, która ma przekrój dochodzący do 6,7 mm – opakowanie wykonane z tej tektury składa się w praktyce z dwóch arkuszy papieru z falą klasy B oraz C.
Jaka jest wytrzymałość tektury falistej?
Ze względu na kilka podklas tektury falistej, każdą z nich klasyfikuje się według kilku standardowych kryteriów, a w tym .in. odporności na nacisk na krawędź, płaskie zgniatanie, nacisk prostopadły na powierzchnię, a także poziom chłonności cieczy.
Zanim tektura trafi do produkcji przechodzi w praktyce 5 różnych testów: FCT, ECT, BTC, test metodą Cobb-a oraz wytrzymałość na przepuklinie.